Vrijdag 29 maart

Vanochtend om 09.15 samen ontbeten. Vrij basic en slecht ontbijt. 

Op de kamer werk ik m’n blog bij. 

We hoeven hier pas om 13.00 uit te checken, maar ‘t is hier zo saai dat we eerder vertrekken op zoek naar een gezellige plek voor koffie, die helaas niet in Bucaramanga te vinden is. Dan maar naar Giron. Tussendoor zien we daar ineens een optocht van religieuzen, het is goede vrijdag:

In Giron blijkt de hele bevolking van Bucaramanga te zitten. Wat een drukte! Dan maar verder richting vliegveld, je moet iets om je dag door te komen als de vliegtuigmaatschappij eigenhandig besloten heeft je vlucht van ‘s ochtends vroeg naar ‘s avonds laat te verplaatsen. Eindelijk zijn we dan bij een giga grote tent met ongelofelijk veel mensen die allemaal zitten te eten en drinken, kortom een vreetschuur. Afijn, we zitten iets koeler dan in de vreselijke warmte, af en toe een windje en het eten ziet er goed uit. Ik voel me niet helemaal koosjer, maar weet nog niet waar dat vandaan komt. Ik besluit samen met Vali een pizza te delen en een salade. Vlak voor het eten kom ik er achter dat ik weer buikgriep heb, ik eet dus niks. Iedereen zit heerlijk te genieten, we zitten echt onze tijd uit. Teun en ik gaan even aan een ander tafeltje zitten waar Teun zijn sigaar kan roken. Ik heb inmiddels medicijnen van Teun gekregen. 

We gaan nog even bij de familie zitten en vertrekken vervolgens richting vliegveld. Vali had de auto moeten voltanken, ze gaat terug met Teun om dit te doen, wij zijn al ingecheckt. Wij wachten in café op hun. Bij de bagage controle zegt Teun tegen mij: “ Weet je nog dat mammie een pistooltje in haar handbagage had? “ Ik: “ja”……Moet ie samen met Vali(vertaalster) terug. Z’n zakmes zat in z’n handbagage!! Vali regelt alles: ze geeft ‘t aan bij de business class en doet het mes nu in haar tas, die nu nog wordt ingecheckt. Nu is ‘t wachten op de vlucht, die om 19.00 vertrekt, 20.00 in Bogota, uur wachten, 21.00 naar Armenia, aankomst 22.00. 

Zitten we bij de gate, wordt Mrs Valentina Rios omgeroepen. Teun en Vale weer samen naar een andere mevrouw. Even later blijkt dat Vali haar powerbank nog in de ingecheckte tas had zitten en dat mag niet, dus die werd haar gebracht. “Wat een service “. Haha. 

Worden we eindelijk voor de vlucht geroepen, mag ik niet m’n rolkoffer meenemen als handbagage, Oscar ook niet. Anderen wel, er wordt met twee maten gemeten. Dus moeten we weer betalen! Afijn, de vlucht vertrekt te laat, we komen laat aan in Bogota en de mensen lopen sloom het vliegtuig uit, dus het wordt rennen naar de aansluitende vlucht. We halen het, vertekt ie toch weer een kwartier later. We zijn om 21.45 in Chalet El Castillo in Armenia, waar we worden opgehaald door Alex en Jairo.

Gezellig gekletst met Vale en Jairo tot 00.00.