Donderdag 14 maart

Om 10.00 met Ralf met de taxi naar de téléférico. Vandaag plannen we om musea te bezoeken. Dat is nog een stukje wandelen en dat gaat omhoog en omlaag. We hoeven niet benauwd te zijn dat we te weinig lichaamsbeweging hebben. We wandelen naar een mooi park: Plaza Murillo

met kerk en lelijk gebouw ernaast. De kerk is prachtig van binnen, enorm groot ook. We zitten op een trapje aan 't plein met honderden duiven, gevoerd door kinderen en volwassenen. Verderop kijken we nog in een galerie waar een bekende schilder zijn werken heeft hangen. Heel kleurrijk, verder niet onze stijl. Vervolgens lopen we door Calle Jaén, een gerenoveerd koloniaal voetgangersstraatje dat bestraat is met keien en omringd wordt door mooie koloniale huizen met kleurrijke patio’s. Het straatje  geeft toegang tot alle museums. Een winkeltje verkoopt alleen handgemaakte artikelen, Teun koopt wat presentjes. Tegen 12.00 zijn we bij de musea die vlakbij elkaar liggen, blijkt alles binnen een kwartier gesloten en pas om 14.30 weer open. Zo lang gaan we niet wachten. We lopen weer naar Granchostreet waar ons favoriete koffietentje is met balkonnetje, Teun kan nog even langs de mineralenwinkel.  Teruglopend gaan we nog even het zaakje in van de man die jassen op maat maakt, Teun vraagt naar restjes stof voor een vriendin, de kleermaker vindt het wel bizar maar ook grappig. We scoren drie Tucumana's, die we straks in de téléférico soldaat kunnen maken. We kopen simkaarten voor onze mobieltjes, zodat we , als we zonder onze Spaans sprekende zoon zijn, toch routes via internet kunnen krijgen.We besluiten de route met de téléférico helemaal naar El Alto te nemen, dat ligt boven La Paz op een plateau en werd op 6 maart 1985 opgericht als een onafhankelijke gemeentelijke entiteit en met de rang van stad. Daarom wordt het beschouwd als een van de jongste steden in Bolivia. El Alto heeft, evenals La Paz

1 miljoen inwoners.

Alles is er plat, in tegenstelling tot in La Paz. Het uitzicht over La Paz en de bergen is fenomenaal, de hele route, onbeschrijfelijk.

Tegen 16.30 zijn we bij ons hotel, Ralf stelt onze telefoons opnieuw in, we drinken gezellig wat in de tuin van het hotel en Ralf krijgt alvast z'n verjaarscadeau van ons: Teuns nieuwe horloge,

dat Ralf prachtig vindt en een nieuwe opsturen in november is te link, dus dit is de beste manier.

Om 19.00 komt de hele familie ons halen voor een "klein" hapje en drankje. Het eerste koffiecafé is overvol en na lang wachten besluiten we naar "De Boulevard" te gaan( nee, niet aan zee, Bolivia heeft geen zee meer, verloren aan Chili). We vinden een heerlijk plekje op een terras en hebben een verrukkelijke avond met drank en hapjes.

Carolina is sinds corona docente engels, maar daarvoor was ze journaliste: "El Cazador Urbano is een van de televisiesectoren die het meeste applaus krijgt vanwege zijn opmerkelijke burgerwerk. Het segment, dat wordt uitgezonden op de nieuwszender Telepa van Unitel Network, staat voor toewijding, toewijding en roeping tot dienstbaarheid.
Zijn rol bij het zichtbaar maken van de zaken en het vervolgens opvolgen ervan om te zien of de autoriteit zijn belofte is nagekomen of niet, heeft van de Urban Hunter de “ster”-sector van Unitel's nieuwsuitzendingen gemaakt.
De sector wordt in La Paz geleid door Carolina Ulloa (C), de ‘urban hunter’ die het segment al vijf jaar leidt. “Mensen tonen genegenheid voor de sector en de autoriteiten reageren vrijwel altijd positief”, zegt de “strijdlustige” journalist in het interview met La Guía."

Een ander artikel over haar.     2015      2013   

Ze vertelde ons dat er wordt gezegd dat mijnwerkers dierenoffers brengen in de mijnen van La Paz, Oruro of Potosí als offer aan Moeder Aarde, een vent werd dronken en levend begraven, omdat ze denken dat dat geluk brengt, maar deze vent had zich uit de grond weten te werken en heeft aangifte gedaan, maar in dit geval werd er volgens het Openbaar Ministerie een mensenleven gegeven. Er zijn twee mensen met straffen van 20 en 30 jaar.

22.25 zijn we thuis, moe en voldaan.