Vrijdag 22 maart

Vanochtend vertrokken we om 8:15 uur uit het hotel in de richting van Sucre. De chauffeur was te laat, hij appte ons pas om 8:00 (afgesproken dat ie er dan zou zijn), waar hij precies moest zijn, dat had hij beter de avond van tevoren kunnen doen en hij had nog wel meer kunnen doen, wat later blijkt. Daar kom ik straks op terug. We hebben een prachtige reis naar Sucre, ongelofelijk hoeveel enorme bergen hier zijn, de route is werkelijk schitterend.  We zien heel veel lama's onderweg.

We stoppen in Potosi. Hier eten we een heerlijk forelletje. Dan zegt de chauffeur dat we maar snel moeten vertrekken want hij moet nog tanken en hij rijdt weer helemaal in de richting waar we vandaan kwamen omdat daar de minst lange file voor het pompstation staat. Nou dat klopt, we hoeven maar een uur en 20 minuten te wachten voordat we eindelijk geholpen worden.

Veel ergernis tussendoor over mensen die toch weer op de een of andere manier voor weten te kruipen. Afijn wat hebben wij het rijk in ons land en wat is dit een derde wereldland. We gaan verder op weg naar Sucre, maar ik voel er weinig meer voor om daar nog enige wandelingen uit te voeren.

Nou, daar is absoluut geen tijd voor, de reis verloopt zeer traag er zijn veel slechte wegen tussendoor en je moet helemaal om Sucre heen om bij het vliegveld te komen. Die weg wordt opnieuw gemaakt, dus we rijden 36 km over grind. Nou, we hebben ’t wel gehad. We moeten eigenlijk om 19.00inchecken, dat wordt 19.35, wanneer we er eindelijk zijn. De vlucht vertrekt voortijdig om 20.50 en we zijn zeer vlot in La Paz, al om 21.45. Wel een gezeur bij ’t inchecken over een koffer van 7 kilo( we hebben hier extra voor betaald) dit mag maar 5 kilo zijn. Afijn, hoge pief erbij, die loopt mee naar t vliegtuig en meldt dit aan de stewardess, die reageert met een doodnuchter: “ Geen probleem!” Ralf staat ons op te wachten, de hele familie is mee, de bagage past net. Vali is ziek en slaapt op Ralfs schoot voorin de auto. Ralf laat Google bepalen hoe we uit El Alto komen, dat blijkt niet de beste keuze: het loopt dood op een steil stuk. Caro moet hier keren, wat ze uitstekend doet, maar dan moet ze omhoog en met die kleine auto met maar een 800 cc motor en vol geladen met bagage en 5 flinke volwassenen is dat natuurlijk niet te doen. Abril, Teun en ik stappen uit en duwen de auto heuvel op, , dat lukt; wij achter adem natuurlijk. Maar de weg is nog heel lang steil, dus het recept moet herhaald. Op ’t laatst duwt alleen Teun nog en Caro wacht hem op op een vlak stuk. Inmiddels is het 23.00 en we moeten voor 00.00 binnen zijn, want de 23e is de dag van de census: A nationwide census will take place in Bolivia on 23 March. Shops, restaurants and all tourist facilities will be closed between 22-25 March. There's a domestic travel ban on 23 March. Travel to and from the airport for international flights is allowed but only some taxis are authorised to drive on census day.

Om die reden hebben Ralf en Caro ook in ons hotel 2 kamers geboekt voor zaterdag en zondag, anders kunnen we elkaar niet ontmoeten. Na twaalven vallen we verreisd en moe in slaap in onze vertrouwde hotelkamer.

Ralf thuis: